Om 07:00 gaat de wekkerradio en we worden wakker met Reality van Kenny Chesney, echt een mooi USA-style nummer en voor ons zit er wel een kern van waarheid in want we gaan vandaag weer terug naar de realiteit, het koude winterweer in Nederland...
Nadat we zijn gedoucht en aangekleed genieten we natuurlijk eerst nog even van een ontbijtje met toast en fruitsalade. Onder het genot van een 'bakkie' gaan we daarna de koffers wegen en we hebben het wederom weer goed voor elkaar, de koffers zitten alle nog onder de 23 kilo. Inmiddels is het langzamerhand tijd geworden om de bagage in de auto te gaan zetten en omdat de 3e stoelrij niet helemaal plat kan is het ff schipperen maar het lukt. We doen nog even een laatste controleronde door de townhome of we echt niets vergeten zijn en daarna gaat de deur op slot en de sleutel in de keybox.
Bij de auto maken we nog even een praatje met de buren die net op het punt staan om naar Magic Kingdom te gaan. Om 09:45 rijden we weg van Coral Cay om over de Hwy192 naar de I-4 te rijden en gaan dan richting Tampa. Ondanks redelijke drukte rijdt het lekker door en al 'cruisend' genieten we van de typisch Amerikaanse dingen die je onderweg langs de weg ziet staan.
Voordat we er erg in hebben zijn we in de buurt van Tampa International Airport en zien we de borden dan ook al verschijnen.
We volgen de car rental return borden richting de garage van Alamo. Als we daar arriveren zijn er net veel auto's ingeleverd, dus we staan achteraan in een lange rij en er is opeens geen kruier te bekennen, die zijn blijkaar allemaal busy at the moment. 'No Worry', zegt de dame van Alamo waarvan ik zojuist het bekende 0-bonnetje heb gekregen en ze begint spontaan de koffers weer achter in de SUV te gooien. We kunnen weer instappen in 'onze' auto en zij rijdt ons langs de rij helemaal naar voren zodat we bij de ingang van de vertrek balie staan, wat een mooie service van Alamo.
Met een klein stukje lopen komen we bij de selfservice incheck kiosk en als we met onze paspoorten willen inchecken wil het niet lukken. Nadat een hulpvaardige baliestewardess op 3 machines heeft geprobeerd onze paspoorten te scannen lukt het inchecken uiteindelijk en kunnen we de koffers afgeven en omdat we Premier Silver Member zijn gaat er ook nog een Priority-label aan ;-)
Van al deze inspanningen hebben we toch wel behoefte gekregen aan een 'bakkie' en gaan op zoek naar een Starbucks Coffee en die vinden we dan gelukkig ook vrij snel. Even later zitten we te genieten van onze Latte Machhiatto en White Chocola Moccha with Cream en natuurlijk een plak(je) cake erbij. Ook maken we gebruik van de free-wifi op het vliegveld en dat is echt ideaal, Petra checkt de mailbox(en) en ik doe ondertussen een update van mn Facebook met als gevolg dat ik direct reacties krijg van vrienden, familie, Florida-fanaten en zelfs van een flight-attendant van United. Ook zijn wij het erover eens dat Tampa een relaxed vliegveld is, dit in tegenstelling tot Orlando MCO, en besluiten om volgend jaar zeker weer via dit vliegveld te vliegen, dan maar een halfuurtje langer rijden maar dat is het ons wel waard.
De Security-check gaat ook redelijk snel en nadat we onze schoenen weer aanhebben en al onze spullen zoals iPad en notebook weer in de handbagage hebben gepropt gaan we op weg naar de gate. Als we daar aankomen zie ik dat we voor upgrade naar First als 25e en 26e op de waitlist staan voor de vlucht van Tampa naar Washington, dus dat wordt helaas 'gewoon' EconomyPlus voor ons. Op zich zitten wij daar ook niet verkeerd want we hebben stoel 8A en 8B bij de deur en dus evengoed extra beenruimte.
We vertrekken 'on-schedule' om 13:57 en doen slechts 1 uur en 44 min over de vlucht naar Washington Dulles. Eenmaal aan de gate is het wachten tot de deur open kan, ze krijgen hem vanaf de buitenkant niet 1-2-3 open blijkbaar, dus ondertussen maken we nog even een gezellige babbel met de flight-attendant over Amsterdam, tulips en Belgian beer. Als de deur open gaat kunnen wij als eerste van boord en als we in het stationsgebouw aankomen wordt er gezwaaid naar ons. Het zijn Bianca, Sjon en Romy die op weg zijn naar Orlando en zij gaan toevallig ook in 'onze' townhome op Coral Cay verblijven.
Reuze gezellig, zo'n mini-meeting, en we staan dan ook zo lekker te babbelen en ervaringen uit te wisselen dat we niet in de gaten hebben dat de tijd zo snel vliegt. Als we afscheid hebben genomen en snel naar onze gate lopen blijkt het boarden inmiddels al te zijn begonnen en kunnen dan ook na het afgeven van de boardingpassen meteen doorlopen. Als we het toestel betreden blijkt dat onze vlucht naar Amsterdam lang niet volgeboekt is, dit gezien het aantal lege stoelen en er zijn zelfs complete rijen vrij. Wij hebben op deze vlucht stoel 10E en 10F, op onze rij zit dan wel geen raam maar dat maakt ons niet uit want tijdens de nachtvluchten zie je toch niets buiten. Voordeel is ook dat het op die rij lang niet zo koud is. Er komen nog wat mensen binnen en daarna gaat de deur dicht en blijkt dat er niemand naast ons zit dus schuif ik weer terug naar het gangpad zodat we de stoel tussen ons in kunnen gebruiken voor onze 'zooi'.
Ook deze vlucht vertrekt 'on-schedule' en eenmaal onderweg doen we de stoelen achterover, sluiten iPad en ook de notebook aan op de poweroutlets onder de stoel en vermaken ons prima. Ongemerkt vliegt de tijd voorbij totdat het 'dinner-time' is.
Na het eten luister ik nog een tijdje naar muziek en Petra kijkt nog wat tv-series en als eenmaal de cabineverlichting wordt gedimd wordt het voor ons toch ook wel 'bedtijd'. Petra heeft toch altijd wel problemen met slapen tijdens de vlucht, maar nadat ik nog eventjes naar de flightmap heb gekeken ben ik al snel naar dromenland vertrokken...
