A freezin' cold arrival...

De nachtvlucht verloopt gladjes, geen turbulentie dus, en we hebben het de afgelopen nacht ook niet koud gehad want het was behaagelijk warm aan boord van de Boeing 767-200. Het feit dat er bij onze stoelrij geen raam zit zal er misschien ook wel aan meegeholpen hebben, een ideale plek voor een nachtvlucht dus. Tegen de tijd dat Ierland in zicht komt is het tijd voor het ontbijtje wat bestaat een croissantje, kuipje jam en een kleine fruitsalade.

We doen er nog even een 'bakkie' achteraan en daarna gaan we langzamerhand al onze spulletjes bij elkaar zoeken en opbergen. Het duurt dan ook niet lang meer alvorens de landing wordt ingezet en even na 07:00 rollen we over de Polderbaan richting Schiphol. Vanaf de landingsbaan is het nog een 'ritje' van een klein kwartiertje naar de gate.

Als we eenmaal het toestel verlaten hebben en de 'slurf' inlopen voelen we meteen de 35 graden temperatuursverschil en lopen in een recordtempo door de slurf naar het stationsgebouw. De paspoortcontrole gaat niet echt snel en ook bij de bagageband zit er niet echt veel snelheid in maar na verloop van tijd zie we dan toch eindelijk de koffers verschijnen. Natuurlijk hebben wij bij de douane niets aan te geven en krijgen ook geen controle van de bagage.

Als we in de aankomsthal lopen bel ik alvast even onze vaste taxi om te vragen waar hij op ons staat te wachten, maar hij is nog onderweg en zal binnen 10 minuten arriveren op onze vaste 'opstapplaats'. Wij lopen dus meteen maar door naar buiten en daar hebben we even later spijt van omdat de 10 minuten toch verkeerd ingeschat zijn en we dus staan te 'blauwbekken' van de kou.

Een kleine 20 minuten later zien we hem dan eindelijk verschijnen en kunnen we de heerlijk warme taxi in. Onderweg praten we met Hans bij over onze trip en hij verteld van zijn belevenissen in het winterverkeer van de afgelopen week. En als we zo naar buiten kijken zijn we toch wel blij dat we dat allemaal gemist hebben ;-)




Tegen 08:30 worden wij voor onze deur afgezet en het eerste wat we doen als we binnenkomen is de CV ff flink opstoken want we kunnen toch maar niet wennen aan de temperatuur.

Tot zover het verslag van onze 'shorttrip' naar Orlando en zo'n weekje is ons helemaal niet tegengevallen, we hebben het gevoel dat wel veel langer zijn weggeweest. Ook in Orlando hadden wij al het gevoel dat wij er veel langer waren, dus we gaan zeker vaker zo'n 'shorttrip' doen ;-)

Groetjes & tot het volgende reisverslag, Pieter & Petra

Back to the (cold) reality...

Om 07:00 gaat de wekkerradio en we worden wakker met Reality van Kenny Chesney, echt een mooi USA-style nummer en voor ons zit er wel een kern van waarheid in want we gaan vandaag weer terug naar de realiteit, het koude winterweer in Nederland...

Nadat we zijn gedoucht en aangekleed genieten we natuurlijk eerst nog even van een ontbijtje met toast en fruitsalade. Onder het genot van een 'bakkie' gaan we daarna de koffers wegen en we hebben het wederom weer goed voor elkaar, de koffers zitten alle nog onder de 23 kilo. Inmiddels is het langzamerhand tijd geworden om de bagage in de auto te gaan zetten en omdat de 3e stoelrij niet helemaal plat kan is het ff schipperen maar het lukt. We doen nog even een laatste controleronde door de townhome of we echt niets vergeten zijn en daarna gaat de deur op slot en de sleutel in de keybox.




Bij de auto maken we nog even een praatje met de buren die net op het punt staan om naar Magic Kingdom te gaan. Om 09:45 rijden we weg van Coral Cay om over de Hwy192 naar de I-4 te rijden en gaan dan richting Tampa. Ondanks redelijke drukte rijdt het lekker door en al 'cruisend' genieten we van de typisch Amerikaanse dingen die je onderweg langs de weg ziet staan.




Voordat we er erg in hebben zijn we in de buurt van Tampa International Airport en zien we de borden dan ook al verschijnen.




We volgen de car rental return borden richting de garage van Alamo. Als we daar arriveren zijn er net veel auto's ingeleverd, dus we staan achteraan in een lange rij en er is opeens geen kruier te bekennen, die zijn blijkaar allemaal busy at the moment. 'No Worry', zegt de dame van Alamo waarvan ik zojuist het bekende 0-bonnetje heb gekregen en ze begint spontaan de koffers weer achter in de SUV te gooien. We kunnen weer instappen in 'onze' auto en zij rijdt ons langs de rij helemaal naar voren zodat we bij de ingang van de vertrek balie staan, wat een mooie service van Alamo.

Met een klein stukje lopen komen we bij de selfservice incheck kiosk en als we met onze paspoorten willen inchecken wil het niet lukken. Nadat een hulpvaardige baliestewardess op 3 machines heeft geprobeerd onze paspoorten te scannen lukt het inchecken uiteindelijk en kunnen we de koffers afgeven en omdat we Premier Silver Member zijn gaat er ook nog een Priority-label aan ;-)



Van al deze inspanningen hebben we toch wel behoefte gekregen aan een 'bakkie' en gaan op zoek naar een Starbucks Coffee en die vinden we dan gelukkig ook vrij snel. Even later zitten we te genieten van onze Latte Machhiatto en White Chocola Moccha with Cream en natuurlijk een plak(je) cake erbij. Ook maken we gebruik van de free-wifi op het vliegveld en dat is echt ideaal, Petra checkt de mailbox(en) en ik doe ondertussen een update van mn Facebook met als gevolg dat ik direct reacties krijg van vrienden, familie, Florida-fanaten en zelfs van een flight-attendant van United. Ook zijn wij het erover eens dat Tampa een relaxed vliegveld is, dit in tegenstelling tot Orlando MCO, en besluiten om volgend jaar zeker weer via dit vliegveld te vliegen, dan maar een halfuurtje langer rijden maar dat is het ons wel waard.



De Security-check gaat ook redelijk snel en nadat we onze schoenen weer aanhebben en al onze spullen zoals iPad en notebook weer in de handbagage hebben gepropt gaan we op weg naar de gate. Als we daar aankomen zie ik dat we voor upgrade naar First als 25e en 26e op de waitlist staan voor de vlucht van Tampa naar Washington, dus dat wordt helaas 'gewoon' EconomyPlus voor ons. Op zich zitten wij daar ook niet verkeerd want we hebben stoel 8A en 8B bij de deur en dus evengoed extra beenruimte.


We vertrekken 'on-schedule' om 13:57 en doen slechts 1 uur en 44 min over de vlucht naar Washington Dulles. Eenmaal aan de gate is het wachten tot de deur open kan, ze krijgen hem vanaf de buitenkant niet 1-2-3 open blijkbaar, dus ondertussen maken we nog even een gezellige babbel met de flight-attendant over Amsterdam, tulips en Belgian beer. Als de deur open gaat kunnen wij als eerste van boord en als we in het stationsgebouw aankomen wordt er gezwaaid naar ons. Het zijn Bianca, Sjon en Romy die op weg zijn naar Orlando en zij gaan toevallig ook in 'onze' townhome op Coral Cay verblijven.


Reuze gezellig, zo'n mini-meeting, en we staan dan ook zo lekker te babbelen en ervaringen uit te wisselen dat we niet in de gaten hebben dat de tijd zo snel vliegt. Als we afscheid hebben genomen en snel naar onze gate lopen blijkt het boarden inmiddels al te zijn begonnen en kunnen dan ook na het afgeven van de boardingpassen meteen doorlopen. Als we het toestel betreden blijkt dat onze vlucht naar Amsterdam lang niet volgeboekt is, dit gezien het aantal lege stoelen en er zijn zelfs complete rijen vrij. Wij hebben op deze vlucht stoel 10E en 10F, op onze rij zit dan wel geen raam maar dat maakt ons niet uit want tijdens de nachtvluchten zie je toch niets buiten. Voordeel is ook dat het op die rij lang niet zo koud is. Er komen nog wat mensen binnen en daarna gaat de deur dicht en blijkt dat er niemand naast ons zit dus schuif ik weer terug naar het gangpad zodat we de stoel tussen ons in kunnen gebruiken voor onze 'zooi'.

Ook deze vlucht vertrekt 'on-schedule' en eenmaal onderweg doen we de stoelen achterover, sluiten iPad en ook de notebook aan op de poweroutlets onder de stoel en vermaken ons prima. Ongemerkt vliegt de tijd voorbij totdat het 'dinner-time' is.



Na het eten luister ik nog een tijdje naar muziek en Petra kijkt nog wat tv-series en als eenmaal de cabineverlichting wordt gedimd wordt het voor ons toch ook wel 'bedtijd'. Petra heeft toch altijd wel problemen met slapen tijdens de vlucht, maar nadat ik nog eventjes naar de flightmap heb gekeken ben ik al snel naar dromenland vertrokken...


Groetjes, Pieter & Petra

A walk around Epcot...

Vandaag is onze laatste volle dag en die willen wij dan ook optimaal gaan benutten. Natuurlijk wordt er gestart met een ontbijtje met toast en natuurlijk de inmiddels overbekende fruitsalade. Ook de mailbox(en) en de social media worden nog even gecheckt en het is fijn om te lezen dat het in Nederland nog steeds flink winters is.

Rond 10:00 rijden we naar het Disney complex want we willen een bezoek gaan brengen aan Epcot. Onderweg op de Hwy192 rijdt het lekker door en het duurt dan ook niet lang alvorens we bij Disney aankomen, wat dat betreft ligt Coral Cay dus best gunstig. Eenmaal aangekomen op het parkeerterrein van Epcot kunnen we heel ver naar voren doorrijden en kunnen dus lopend naar de ingang. Zodra we het park binnen zijn gaan we eerst maar eens kijken of we ergens een 'bakkie' kunnen doen want we hebben inmiddels al weer trek in iets te drinken. We lopen naar de Electric Umbrella maar wij zijn zo vroeg dat deze nog niet open is en of we nog ff een kwartiertje geduld kunnen hebben. No problem, we duiken wel even de grote Disney merchandise store in die er tegenover ligt. Na een tijdje rondgelopen te hebben gaan we terug naar Electric Umbrella en worden weer hartelijk ontvangen. Ik sta te twijfelen wat ik nu zal nemen en besluit om voor een big hot chocolate te gaan, Petra neemt een tall latte. Terwijl we genieten van ons 'bakkie' raken we aan de praat met een gezellige waitress en babbelen lekker over hoe het is om te wonen en werken in Orlando. Als we eenmaal onze bekers leeg hebben beginnen we aan onze ronde door EPCOT, een fotoverslag :

.. Nice shirt @ one of the souvenirshops ..

.. Viva Mexico ..

.. Gateway to China ..

.. Swingin' Africa ..

.. Gemutlich Germany ..

.. Bella Italy ..

.. Charming Japan ..

.. Mystique Morocco ..

.. Romantic Paris ..

.. Quebec, Canada ..

.. One of the nicest attractions : tasting different kinds of Coca-Cola ..

.. " Fast as Lightning " ..

Na een paar uurtjes te hebben rondgelopen houden we het voor gezien en wandelen we terug naar de uitgang. Daar aangekomen draaien we ons om en kijken nog even naar de 'bol' en gaan dan op zoek naar onze auto. Die hebben we gelukkig snel gevonden en gaan op weg naar onze volgende activiteit voor vandaag.

We rijden naar Country Creek Estates, waar we een coffee-date hebben met Theo & Trudy die daar sinds kort wonen. De villa weet ik blindelings te vinden en nadat we hartelijk zijn ontvangen krijgen we eerst even een tour door de villa. Gezeten onder de lanai praten we gezellig bij met Theo & Trudy over de cruise die ze onlangs hebben gemaakt met hun NL buren Ina & Arjan die even verderop wonen. Hoe enthousiast zij er ook over vertellen, mij krijg je toch echt niet voor een paar dagen op zo'n "boot". Ook hoor ik van Theo dat hij bezig is met het halen van z'n vliegbrevet, dit n.a.v. een hele leuke aanbieding van een vliegschool hier op Kissimmee Airport die hij zag op internet, en hij vindt het zelf vliegen helemaal geweldig. Natuurlijk babbelen we ook over, en hoe kan het ook anders met hun achtergrond, vliegtickets, luchtvaartmaatschappijen, autohuur, accommodaties en de attractieparken.

De tijd vliegt en voor we het weten is het tijd om afscheid te nemen en gaan we door naar de wel heel dichtbij gelegen Walmart om onze laatste boodschapjes te halen. Daarna door naar 'onze' townhome en dat is ook maar een kort ritje van nog geen 5 minuten, wat dat betreft ligt Coral Cay ideaal. De rest van de middag brengen we door met, helaas het zij zo, alvast een begin maken met het pakken van de koffers….

Van al dat passen en meten in de koffers beginnen we op een gegeven moment toch wel trek te krijgen en dus maken we ons op om ergens lekker te gaan eten. We overleggen wat we willen en besluiten om te gaan voor Longhorn Steakhouse want een 'stukje' vlees gaat er bij ons altijd wel in. Via de Hwy192 gaan wij naar het nieuwe filaal net voorbij Formosa Gardens bij de Super Target.

Als we daar arriveren blijkt het topdruk te zijn, de wachttijd bedraagt een halfuur dus krijgen wij een buzzer en nemen plaats op een bankje. Na 20 min. begint het apparaatje gelukkig al te trillen en te knipperen en worden we vlotjes naar een booth gebracht.

Als we eenmaal weer thuis zijn gaan we verder met het passen en meten van de laatste spulletjes die nog in de koffers moeten en gelukkig hoeven we niets achter te laten. We sluiten de avond af met nog even lekker relaxen in de hottub, wat zullen we die gaan missen, en daarna toch maar wat bijtijds naar bed want morgen wordt weer een hele lange dag…

Groetjes, Pieter & Petra